Natuurblog Janneke v/d Pol
Mijn naam is Janneke van der Pol en hier vind je een overzicht van al mijn blogs.
Klik op de afbeelding om de blog te lezen.
Regelmatig plaats ik hier een nieuwe blog waarin ik inzoom op iets moois uit de natuur, voorzien van een foto-tip.
Veel plezier met het lezen van mijn blog. Janneke van der Pol
17 - L I E V E H E E R S B E E S T J E
Ik ben een groot insectliefhebber. Dat wil zeggen… insecten op de foto! Als ik met één druk op de knop precies zou kunnen zien welk insect het vaakst voor me heeft geposeerd, dan zou dat absoluut het lieveheersbeestje zijn! Met stip op nummer 1. Niet omdat ze zo gemakkelijk op de foto te zetten is, want dat valt nog knáp tegen. Iedereen die het wel eens heeft geprobeerd, weet dat ze behoorlijk snel kunnen zijn en het is nog best een kunst om ze er van voor tot achter mooi scherp op te krijgen! Maar wát is er dan zo onweerstaanbaar aan het lieveheersbeestje?
16 - S P R I N G S P I N
Ik heb een nieuwe vriend gemaakt. Hij kwam zomaar ineens op mijn pad. Eerst deed hij nog een beetje stoer, maar hij besloot gelukkig al snel dat ik best oké ben. Ikzelf moest in het begin wel even aan hem wennen, het is nogal een typetje: hij kan nogal opvliegend zijn, heeft bakken vol energie, hij springt het liefst de hele dag in het rond en is een stukje kleiner dan ik. Hij bespringt alles wat los en vast zit en heeft een enorme eetlust! Het meest opvallende aan hem, zijn zijn ogen. Die zijn groot! En het zijn er eigenlijk ook best veel…
15 - S P R I N G S T A A R T J E
Ik heb het misschien al eens eerder gezegd, maar ik ben een echte goedweer-fotografe. Ik hou niet van kou en nattigheid. En helemaal niet als ik in die omstandigheden op mijn knieën of buik moet om de pracht van de herfst of winter vast te leggen. En laat er nu juist in deze seizoenen heel veel prachtigs te zien zijn!
Het is alweer even geleden, maar in mijn vorige blog beschreef ik mijn grote voorliefde voor paddenstoelen. In dit blog ga ik in op een ander onderwerp, dat perfect te fotograferen is als het vochtig en grijs weer is. Net als veel paddenstoelen heeft dit onderwerp als hoofdtaak: het opruimen van onze natuur. Maar in tegenstelling tot de paddenstoel, is ze zéér beweeglijk en wel héél erg klein!
Het is alweer even geleden, maar in mijn vorige blog beschreef ik mijn grote voorliefde voor paddenstoelen. In dit blog ga ik in op een ander onderwerp, dat perfect te fotograferen is als het vochtig en grijs weer is. Net als veel paddenstoelen heeft dit onderwerp als hoofdtaak: het opruimen van onze natuur. Maar in tegenstelling tot de paddenstoel, is ze zéér beweeglijk en wel héél erg klein!
14 - M U I Z E N S T A A R T J E
Ik draai mijn auto de parkeerplaats van landgoed Warnsborn op en zie dat de groep van vanochtend al bijna compleet is. Vorige week ben ik bij de IVN Arnhem (Instituut voor natuureducatie) begonnen met het geven van een vervolgcursus natuurfotografie. Een cursus waarbij we drie lesavonden combineren met twee praktijkochtenden. Ik geniet ontzettend van lesgeven en inspireren en ik heb echt zin in deze eerste excursie. De groep is enthousiast en gezellig, het weer zit mee en het bos puilt uit van de paddenstoelen. Wat een heerlijk begin van het weekend!
Een uurtje later zijn we slechts een paar meter van de parkeerplaats verwijderd geraakt. Een stevige wandeling zit er vandaag niet in en is ook nergens voor nodig. Op het menu van vandaag staan namelijk paddenstoelen!
Een uurtje later zijn we slechts een paar meter van de parkeerplaats verwijderd geraakt. Een stevige wandeling zit er vandaag niet in en is ook nergens voor nodig. Op het menu van vandaag staan namelijk paddenstoelen!
13 - S P R I N K H A N E N & ...
Sinds een paar maanden geef ik basisworkshops in natuurfotografie. Dat is erg leuk om te doen en ik kom altijd enthousiast weer thuis. Tijdens mijn workshops blijft mijn camera meestal in mijn rugzak, omdat ik alle aandacht voor de deelnemers wil hebben en niet zelf in de verleiding wil komen om te gaan fotograferen. Dat is soms best lastig, zeker als mijn cursisten de ene na de andere mooie insecten-ontdekking doen… een knalgeel spinnetje bij de klaprozen, een prachtig rupsje of een mooie fotogenieke libelle. Gelukkig kan ik ook erg van de natuur genieten zónder camera in mijn hand.
12 - E X C L U S I O N Z O N E (2)
Heb je deel 1 nog niet gelezen, doe dat dan eerst, het staat hieronder.
Ik zet mijn statief neer en bevestig mijn camera erop. Het klaslokaaltje waarin ik me bevind is nog in verassend goede staat. Als je het puin en de stof, de kapotte ramen en afgebladderde muren wegdenkt, is het goed voor te stellen dat kinderen hier vroeger les kregen. De schoolbankjes staan in een nette rij en er hangt een oud, bijna verteerd schoolbord voor in de klas. Hier en daar ligt een werkschriftje op de grond.
Ik richt de camera op een voorwerp dat op een klein tafeltje onder het schoolbord ligt. Het is een gasmasker. Het blijft een raar fenomeen. Al die gasmaskers die her en der te vinden zijn in de huizen en gebouwen.
Ik zet mijn statief neer en bevestig mijn camera erop. Het klaslokaaltje waarin ik me bevind is nog in verassend goede staat. Als je het puin en de stof, de kapotte ramen en afgebladderde muren wegdenkt, is het goed voor te stellen dat kinderen hier vroeger les kregen. De schoolbankjes staan in een nette rij en er hangt een oud, bijna verteerd schoolbord voor in de klas. Hier en daar ligt een werkschriftje op de grond.
Ik richt de camera op een voorwerp dat op een klein tafeltje onder het schoolbord ligt. Het is een gasmasker. Het blijft een raar fenomeen. Al die gasmaskers die her en der te vinden zijn in de huizen en gebouwen.
11 - E X C L U S I O N Z O N E (1)
Ik ben op de meest onwerkelijke plek die ik kan bedenken. In de verre, verre, vérre omstreken woont niemand. Huizen zijn verlaten, scholen staan leeg en bomen groeien door daken. Alles is vervallen en kapot. Het enige dat hier nog leeft, is de natuur (in volle overgave zelfs) en de herinnering aan een tijd die allang vervlogen is.
Vogeltjes fluiten hun mooiste liedje. Bijen, wespen en hommeltjes zoemen om het hardst. In het hoge platgevallen gras, duiken hagedisjes ritselend weg. Zo stil en doods als ik had gedacht dat het zou zijn, zoveel leven is er nog in het verlaten gebied na de kernramp in Tsjernobyl.
Vogeltjes fluiten hun mooiste liedje. Bijen, wespen en hommeltjes zoemen om het hardst. In het hoge platgevallen gras, duiken hagedisjes ritselend weg. Zo stil en doods als ik had gedacht dat het zou zijn, zoveel leven is er nog in het verlaten gebied na de kernramp in Tsjernobyl.
10 - L E N T E
Het is zondagochtend héél vroeg. Véél te vroeg. Het bed is heerlijk comfortabel en de dag lijkt nog ver weg. Ergens in de verte hoor ik een irritant gepiep, ik trek de dekens wat verder over mijn hoofd en langzaam dringt het besef door dat het mijn eigen wekker is. Door de kiertjes van mijn ogen zie ik dat het half zeven is. Half zeven? Wat maakte dat ik gisteravond bij het zetten van de wekker dacht dat ik vanochtend wel om half zeven mijn bed uit zou komen? Ik druk de wekker uit, snooze nog twee keer en besluit hem dan helemaal uit te zetten om wat extra slaap te pakken… Het mag duidelijk zijn dat ik op het gebied van het mooie ochtendlicht nog heel wat te leren heb! Dag gouden uurtje, hallo nachtrust…
9 - E E N D A G S V L I E G
De zaal stroomt langzaam vol. Zenuwachtig schuif ik op mijn stoel heen en neer. Ik zit op de tweede rij dichtbij het podium. Om me heen zie ik nog meer nerveuze gezichten. Nog een paar minuten en dan begint de uitreiking van de Groene Camera.
Ik kijk nog een keer om en zie dat de zaal behoorlijk vol zit. Wat is dit spannend! Ook al heb ik weinig verwachtingen, toch begint mijn buik wat wee te voelen en ben ik blij als het licht dimt en Bart Siebelink op het podium het woord neemt. Ik heb begin van dit jaar een paar foto’s ingestuurd voor de Groene Camera, een fotowedstrijd die elk jaar wordt georganiseerd door Natuurfotografie.nl. Niet geschoten is altijd mis, was mijn insteek. En wat was ik blij toen ik paar weken geleden bericht kreeg dat ik met één van mijn foto’s de finale had bereikt in de categorie ‘ongewervelden en geleedpotigen’! En nu zat ik dus bij de uitreiking van de Groene Camera. Niet slechts als toeschouwer, maar als finalist. Superspannend!
Ik kijk nog een keer om en zie dat de zaal behoorlijk vol zit. Wat is dit spannend! Ook al heb ik weinig verwachtingen, toch begint mijn buik wat wee te voelen en ben ik blij als het licht dimt en Bart Siebelink op het podium het woord neemt. Ik heb begin van dit jaar een paar foto’s ingestuurd voor de Groene Camera, een fotowedstrijd die elk jaar wordt georganiseerd door Natuurfotografie.nl. Niet geschoten is altijd mis, was mijn insteek. En wat was ik blij toen ik paar weken geleden bericht kreeg dat ik met één van mijn foto’s de finale had bereikt in de categorie ‘ongewervelden en geleedpotigen’! En nu zat ik dus bij de uitreiking van de Groene Camera. Niet slechts als toeschouwer, maar als finalist. Superspannend!
8 - Z E N als een Z E E K O E
Het is druk in de mangrove van Burgers’ Zoo. Al voor ik de grote hal binnenloop hoor ik het geroezemoes van mensen. Ik pak mijn fototoestel uit mijn rugzak en hang hem om mijn nek. Ik heb een half uur de tijd om mijn camera haar werk te laten doen, voor ik haar weer opberg en inruil voor mijn groene gidsen-shirtje. Ik duw de touwen, die ervoor zorgen dat de vlinders ín de mangrove blijven, aan de kant en stap de warme hal in.
Ik word altijd blij van de mangrove. Het is echt mijn happy place. Het aangename klimaat in de hal, de dieren en planten die er leven, de mensen die er rondlopen en het feit dat het een héél klein beetje van mij voelt. Want sinds de opening van de hal in juli 2017 mag ik er een paar keer per maand als vrijwillige gids rondlopen.
Samen met een enthousiast team van mede-gidsen vertellen we de bezoekers over de prachtige natuur in Belize en over het kleine stukje mangrove dat Burgers’ Zoo in Arnhem heeft geprobeerd na te bouwen. Er is over alles wat er leeft zoveel moois te vertellen.
Ik word altijd blij van de mangrove. Het is echt mijn happy place. Het aangename klimaat in de hal, de dieren en planten die er leven, de mensen die er rondlopen en het feit dat het een héél klein beetje van mij voelt. Want sinds de opening van de hal in juli 2017 mag ik er een paar keer per maand als vrijwillige gids rondlopen.
Samen met een enthousiast team van mede-gidsen vertellen we de bezoekers over de prachtige natuur in Belize en over het kleine stukje mangrove dat Burgers’ Zoo in Arnhem heeft geprobeerd na te bouwen. Er is over alles wat er leeft zoveel moois te vertellen.
7 - M O S J E
Het is zo fijn om mensen in je omgeving te hebben die ook fotograferen! Gisteren was ik een dagje op stap met een lieve vriendin. Camera’s mee, volle accu en zin in een dagje fotootjes maken en bijkletsen.
We hadden besloten om naar de Orchideeënhoeve in Luttelgeest te gaan. Het weer zit nog steeds niet echt mee en dan is een droog onderkomen geen overbodige luxe. Ik was er nog nooit geweest, maar was aangenaam verrast; het is echt een walhalla voor mensen die graag bloemen en plantjes op de foto zetten. En vlinders en schildpadden… véél schildpadden!
Ik maakte zóveel foto’s, dat mijn kaartjes aan het einde van de dag vol waren! Tja, als ik eenmaal op dreef ben… En toen was het ook wel tijd om weer richting het station te rijden.
We hadden besloten om naar de Orchideeënhoeve in Luttelgeest te gaan. Het weer zit nog steeds niet echt mee en dan is een droog onderkomen geen overbodige luxe. Ik was er nog nooit geweest, maar was aangenaam verrast; het is echt een walhalla voor mensen die graag bloemen en plantjes op de foto zetten. En vlinders en schildpadden… véél schildpadden!
Ik maakte zóveel foto’s, dat mijn kaartjes aan het einde van de dag vol waren! Tja, als ik eenmaal op dreef ben… En toen was het ook wel tijd om weer richting het station te rijden.
6 - K O R S T M O S
Afgelopen week heb ik vaak zuchtend naar de weersvoorspelling gekeken: vandaag – regen, morgen – regen, overmorgen – regen… Ik weet dat de natuur het regenwater heel goed kan gebruiken, maar ik word er een beetje moedeloos van. Ik wil naar buiten! Ik wil de cameratas over mijn schouders gooien, de deur achter me sluiten en op pad. Maar met al die donkere regenwolken, zat dat er de afgelopen dagen niet echt in. En dat betekende niet alleen dat ik me binnen mocht vermaken, wat me op zich best goed afgaat, maar ook dat ik buiten geen inspiratie kon opdoen voor een nieuw natuurblog. Want inspiratie komt helaas niet uit de lucht vallen (al geeft de regen absoluut een eigen sfeer aan de natuur).
Toen ik vanochtend wakker werd en het weerbericht bekeek, zag ik tot mijn grote verrassing dat de kans op neerslag vandaag nihil was. Yes! Geen ochtend dus om lang in bed te blijven snoozen, maar dé gelegenheid om naar buiten te gaan en me te voeden met dat wat ik in het bos tegenkom. Ik kies ervoor om naar landgoed Warnsborn te gaan. Eén van de vele landgoederen die Arnhem rijk is. Als ik de auto heb geparkeerd, trek ik mijn regenbroek aan en hang ik mijn camera om mijn nek. Mijn rugzak slinger ik op mijn rug en ik stap het bos in.
Toen ik vanochtend wakker werd en het weerbericht bekeek, zag ik tot mijn grote verrassing dat de kans op neerslag vandaag nihil was. Yes! Geen ochtend dus om lang in bed te blijven snoozen, maar dé gelegenheid om naar buiten te gaan en me te voeden met dat wat ik in het bos tegenkom. Ik kies ervoor om naar landgoed Warnsborn te gaan. Eén van de vele landgoederen die Arnhem rijk is. Als ik de auto heb geparkeerd, trek ik mijn regenbroek aan en hang ik mijn camera om mijn nek. Mijn rugzak slinger ik op mijn rug en ik stap het bos in.
5 - K R O K U S
Ik gebruik de naam Arnhemsmeiske nu al een tijdje met veel trots en dat is niet voor niets, want wat is Arnhem en haar omgeving toch prachtig!
Aan de zuidkant de uiterwaarden en aan de noordkant de Veluwe. En in Arnhem zelf vind je een grote hoeveelheid parken. Deze parken waren in het verleden bijna allemaal landgoederen die in het bezit waren van de rijkere Arnhemmers. Vanaf 1886 zijn deze landgoederen langzaam door de gemeente Arnhem opgekocht en omgevormd tot stadsparken.
Afgelopen maandag had ik plots een paar uur vrij te besteden en dat was absoluut geen straf met het heerlijke lenteweer. Ik besloot de camera mee te nemen en de natuur in te gaan. Onze eigen Arnhemse stadsparkennatuur wel te verstaan.
Aan de zuidkant de uiterwaarden en aan de noordkant de Veluwe. En in Arnhem zelf vind je een grote hoeveelheid parken. Deze parken waren in het verleden bijna allemaal landgoederen die in het bezit waren van de rijkere Arnhemmers. Vanaf 1886 zijn deze landgoederen langzaam door de gemeente Arnhem opgekocht en omgevormd tot stadsparken.
Afgelopen maandag had ik plots een paar uur vrij te besteden en dat was absoluut geen straf met het heerlijke lenteweer. Ik besloot de camera mee te nemen en de natuur in te gaan. Onze eigen Arnhemse stadsparkennatuur wel te verstaan.
4 - B O O M K L E V E R T J E
Het is een prachtige zaterdagmiddag in februari. De lente heeft haar intrede gedaan en de zon schijnt warm op onze wangen. Ze wekt de natuur en overal zijn de vogels te horen en te zien.
Samen met een fotomaatje (@daffiesphotos) struin ik door het bos op zoek naar mooie plaatjes en rust en ontspanning. Het is een heerlijke dag en we besluiten om op de terugweg een voor ons nieuwe ervaring te gaan opdoen.
We parkeren de auto in de berm en lopen het pad op dat we van te voren hebben opgezocht op de kaart. Het leidt ons naar een soort hutje, overwoekerd door groen en opgenomen door het woud.
Samen met een fotomaatje (@daffiesphotos) struin ik door het bos op zoek naar mooie plaatjes en rust en ontspanning. Het is een heerlijke dag en we besluiten om op de terugweg een voor ons nieuwe ervaring te gaan opdoen.
We parkeren de auto in de berm en lopen het pad op dat we van te voren hebben opgezocht op de kaart. Het leidt ons naar een soort hutje, overwoekerd door groen en opgenomen door het woud.
3 - W I N T E R A C O N I E T
Ik hou van bloemen. Ik hou van hun kleur en van zoete geuren. Ik hou van het zoemen van insecten op zoek naar nectar. En als het gaat om de seizoenen, dan hou ik denk ik het meest van het staartje van de winter, de overgangsfase tussen de winter en de lente. De dagen die lengen en de natuur die langzaam tot bloei komt.
Aan de foto van vandaag zit een leuk verhaaltje vast. Elke donderdagavond eet ik bij mijn moeder, een fijne traditie en één die we zelden overslaan. Omdat ik laatst ziek was, kwam mijn moeder bij mij en om me wat extra te verwennen kreeg ik een mandje met gele bloemetjes. Superlief! Nu leer ik de laatste tijd wel veel bij over de natuur, maar echte groene vingers heb ik niet en dus had ik geen idee welke bloemetjes het waren... "Het is de winteraconiet", zei mijn moeder, "één van de eerste bloeiers".
Aan de foto van vandaag zit een leuk verhaaltje vast. Elke donderdagavond eet ik bij mijn moeder, een fijne traditie en één die we zelden overslaan. Omdat ik laatst ziek was, kwam mijn moeder bij mij en om me wat extra te verwennen kreeg ik een mandje met gele bloemetjes. Superlief! Nu leer ik de laatste tijd wel veel bij over de natuur, maar echte groene vingers heb ik niet en dus had ik geen idee welke bloemetjes het waren... "Het is de winteraconiet", zei mijn moeder, "één van de eerste bloeiers".
2 - S N E E U W B E S
Er zijn van die struiken die je te pas en te onpas tegenkomt en die je eigenlijk zelden een tweede blik waardig keurt. Misschien omdat ze niet erg opvallen of omdat je ze zoveel ziet. En dat is zonde. Want de besjes van de sneeuwbes zijn bijzonder fotogeniek en er valt best wat leuks over te vertellen!
Ten eerste vind ik haar naam al prachtig! Is ze niet op en top winters? En ze heeft zelfs een bijnaam. Misschien ken je deze besjes ook wel als klap- of knapbesjes.
Er zijn veel verschillende soorten sneeuwbessen. Ze vallen allemaal onder de familie Kamperfoelie en daar mag deze familie best wel trots op zijn. De sneeuwbes behoort namelijk tot de gemakkelijkste en sterkste heesters die Nederland kent. Ze kan goed tegen de kou, wind, droogte, luchtvervuiling en heeft weinig last van ongedierte. Ze heeft ondergrondse uitlopers , waardoor de sneeuwbes waardevol is bij erosiepreventie. Daarnaast is ze ook nog eens erg geliefd bij vlinders en bijen. Al met al een uitstekende cv zou je zeggen!
Ten eerste vind ik haar naam al prachtig! Is ze niet op en top winters? En ze heeft zelfs een bijnaam. Misschien ken je deze besjes ook wel als klap- of knapbesjes.
Er zijn veel verschillende soorten sneeuwbessen. Ze vallen allemaal onder de familie Kamperfoelie en daar mag deze familie best wel trots op zijn. De sneeuwbes behoort namelijk tot de gemakkelijkste en sterkste heesters die Nederland kent. Ze kan goed tegen de kou, wind, droogte, luchtvervuiling en heeft weinig last van ongedierte. Ze heeft ondergrondse uitlopers , waardoor de sneeuwbes waardevol is bij erosiepreventie. Daarnaast is ze ook nog eens erg geliefd bij vlinders en bijen. Al met al een uitstekende cv zou je zeggen!
1- K A T J E S v/d H A Z E L A A R
Elk jaar opnieuw verwonder ik me weer over de katjes van de hazelaar. Als één van de eerste bloeiers van het nieuwe jaar, trekken de mannelijke bloemen van de hazelaar zich niets aan van de kou of het weinige licht.
Zodra de dagen gaan lengen beginnen ze zich langzaam te laten zien. En dan ineens zijn ze overal! Zichtbaar, maar ook duidelijk merkbaar voor de hooikoortsgevoeligen onder ons. Ik ben daar één van. Ik snotter wat af en toch… zoek ik ze steeds weer op met mijn camera. Omdat ze ongelooflijk fotogeniek zijn.
Zodra de dagen gaan lengen beginnen ze zich langzaam te laten zien. En dan ineens zijn ze overal! Zichtbaar, maar ook duidelijk merkbaar voor de hooikoortsgevoeligen onder ons. Ik ben daar één van. Ik snotter wat af en toch… zoek ik ze steeds weer op met mijn camera. Omdat ze ongelooflijk fotogeniek zijn.
B I O - J A N N E K E
Mijn naam is Janneke van der Pol en ik fotografeer nu enkele jaren met veel plezier. Wat ooit begon als een hobby, is uitgegroeid tot een ware passie. Fotograferen in de natuur maakt me blij en rustig. Het brengt me in een fijne flow.
Door te fotograferen ben ik anders gaan kijken naar de wereld om me heen. Ik rol vaak van de ene verwondering in de andere. Wat is de natuur toch prachtig! Van begin af aan heeft de macrofotografie me enorm geboeid en dat gevoel is alleen maar sterker geworden. De ‘kleine wereld’ is zo mooi!
Toen ik begin 2017 een échte camera kocht (een Olympus systeemcamera), ben ik begonnen met een 365 dagen foto-uitdaging. Op Instagram plaatste ik onder de naam ‘Arnhemsmeiske’ 365 dagen lang, élke dag een foto.
Door te fotograferen ben ik anders gaan kijken naar de wereld om me heen. Ik rol vaak van de ene verwondering in de andere. Wat is de natuur toch prachtig! Van begin af aan heeft de macrofotografie me enorm geboeid en dat gevoel is alleen maar sterker geworden. De ‘kleine wereld’ is zo mooi!
Toen ik begin 2017 een échte camera kocht (een Olympus systeemcamera), ben ik begonnen met een 365 dagen foto-uitdaging. Op Instagram plaatste ik onder de naam ‘Arnhemsmeiske’ 365 dagen lang, élke dag een foto.